قصيدة
كون بعيد


كيف ارفض دعوتك
الظروف وردات الندى عودتك
وهى مرسومة بمحبتك
و على الحب الزهور ربتك
تكون صديق
مش اكتر من صديق
فى البداية كنت برئ
و قلبى فى بحرك غريق
الخضوع اللى فيا
تلقائى تقلشى نية
مايدل على اللى عملته
انا نسيته عمرى ماشلته
اعمال بالاشواك ردية
بس انا طول الوقت
افكر فيك بالظبط
فى فكرى
مفيش ليك شريك
مش ممكن انساك
ده العمر
شئ تانى معاك
الشتا ممكن يرفض الجليد
و الصقيع يستنى البريد
و الربيع ممكن يرفض
الورد البديع
وعند بعاد الخريف يضيع
لكن مش ممكن
ارفض دعوتك
من يوم ماعرفتك
بتقسى عليا
لكن بنعومة وحب
ممكن دلوقتى اسيبك
اسيب فرحتى
فى بعادك ممكن اعيش
شاعره انى مش حاضيع
اقول قرارى بارتياح
مش عايزه
مشاعر
من نحيتك
وارجع اتذكر
اللى عملته معايا
مش حاندم عليك
فيه ايه اللى اندم عليه
معاك ضاع طريقى
وبقيت جمر
فى حريقى
اللى زيك ماترضى بيك
مش حاندم
كل الحكايا انك انانى
القرب منك سهل وبسيط
شئ جوايا يشيط
بس وانت قريب كأنك بعيد
بينا حفر
بينا قدر
بينا دنيا ضباب
ضايعة وسط هجير السراب
عمرك ماسمعت دقات
قلبى وعمرك حتى
مااسمعت الصدى
كون بعيد احنا مش لبعضنا
البعاد هو اللى يجمعنا سوى
رغم كل ده
كيف ارفض دعوتك
محمود العياط
من ديوان افترى اللوبى على الامريكان